تسریع در تصمیم گیری: با واگذاری اختیار تصمیم گیری به مسئولین، تصمیمات را می توان با توجه به موقعیت و در محل عملیات اتخاذ کرده. در این حالت چون از مکاتبات و مراجعات مکرر برای کسب تکلیف از مقامات ما فوق جلوگیری می شود، در وقت صرفه جویی به عمل می آید و فرایند تصمیم گیری با سرعت بیشتری صورت می گیرد.
تخصیص زمان بیشتر برای برنامه های استراتژیک و خط مشی ها: چنانچه مدیران سطوح بالای سازمان در تصمیمات روزمره درگیر نباشند، فرصت خواهند داشت که اهتمام لازم را در جهت حل مسایل مهمتر و اساسی تر به عمل آورند. مضافا از آنجایی که ممکن است مدیران رده های بالا مهارتهای فنی لازم را برای اتخاذ تصمیم در مورد مسایل فنی مربوط به عملیات سازمان نداشته باشند، اگر در سطوح پایین نسبت به حل و فصل آنها اقدام شود، تصمیمات بازدهی بیشتری خواهند داشت. ضمنا چون مدیران عالیه سازمان بینش و بصیرت بیشتری در تصمیم گیریهای استراتژیک و تنظیم خط مشی ها و برنامه ها دارند، این امکان به وجود می آید که توجه خود را به این گونه امور معطوف کنند.
تفویض اختیار به عنوان عامل انگیزش: مدیران رده های پایین سازمان طرز تلقی و برداشت معقولی در مورد استفاده از اختیارات تفویض شده دارند، با تفویض اختیار، کارکنان نسبت به کار احساس تعهد می کنند و مسئولیت های مربوط را می پذیرند و این امر به نوبه خود، موجب احساس رضایت بیشتر نسبت به کار و تقویت روحیه آنها می شود. از طرف دیگر، چنانچه مدیران سطوح پایین سازمان در صورت داشتن صلاحیت، اختیار لازم را برای انجام عملیات نداشته باشند، احساس عدم امینت و بیهودگی خواهند کرد.
تفویض اختیار در زمینه مساعدی برای آموزش و تقویت تواناییهای مدیریت: وقتی که به زیردستان اختیار داده شد که در مورد مسایل تصمیم گیری کنند، رفته رفته توانایی آن را پیدا خواهند کرد که موقعیت ها را تجزیه و تحلیل کنند و بر آن اساس تصمیم لازم را اتخاذ کنند. این تجربه موجب می شود که وقتی آنها به سطوح بالای مدیریت ارتقاء می یابند، توانایی و ظرفیت آن را داشته باشند که مشکلات و مسایل را با توجه به ابعاد گوناگون تجزیه و تحلیل کنند و به راه حل مناسب و معقولی دست یابند.
پس اگر تفویض اختیار به شیوه ای مناسب به کار برده شود نقاط قوت زیادی خواهد داشت. نخستین و آشکارترین آنها این است که مدیران می توانند مقدار بیشتری از کارها و وظایف خود را به دیگران محول کنند. در پی فرصت های بیشتری برآیند و مسئولیت های بیشتری را از مقامات بالاتر بپذیرند.
بنابراین به عنوان مدیر ما می کوشیم نه تنها کارهای روزانه خود را به دیگران تفویض کنیم، بلکه کارهایی که نیاز به اندیشه و خلاقیت هم دارند واگذار نماییم و بدین گونه مقداری بار موظف را از شانه خود برمی داریم تا بتوانیم وقت بیشتری را صرف امور مهم و سرنوشت ساز سازمان کنیم. گذشته از این تفویض اختیار باعث می شود که کارکنان مسئولیت پذیر شوند و از نیروی قضاوت خود استفاده کنند. این کار نه تنها در امر آموزش آنها را یاری خواهد کرد بلکه اعتماد به نفس آنها و تمایل به خلاقیت و نوآوری را تقویت می نماید.
دکتر حمید سرایداریان
